Dat was het dan…

Ik ben weer terug in Nederland, het oude vertrouwde Amsterdam. Maar mijn avontuur is nog niet helemaal afgelopen. Hierom nog ff een verslag van mijn laatste dagen op Curaçao, mijn aankomst op Schiphol en de eerste dagen in het drukke Nederland.

De zondag na het huisfeest hebben Jacq en ik ingelast als brakdag en dat was nodig ook. Beetje relaxen en rondhangen was heerlijk op zo een dag, vooral ook omdat het weer wederom niet mee zat. De maandag besloten we samen met nog 2 huisgenootjes toch het strand op te zoeken. De bestemming was Grote Knip, maar vanwege donkere wolken boven dat stukje hemel op aarde zochten we een ander strand op waar de zee ook heerlijk was en we af en toe een zonnestraaltje konden meepikken. Met onze inkopen van de Albert Heijn (jaja, onlangs geopend op Curaçao, alleen daar hebben ze mannetjes die je boodschappen in tassen doen) hebben we een lekker middagje gehad. ’s Avonds uiteten geweest bij de Zanzibar. Eerlijk is eerlijk, deze Zanzibar is een stuk relaxter dan die in Su, al was het alleen omdat je er niet op plasticen tuinstoelen hoefde te zitten. De volgende dag zag er veel beter uit en dus gingen we met dezelfde huisgenoten deze keer wel naar Grote Knip. Inderdaad een stukje hemel op aarde. Ook het onderwaterleven moet ik mijn complimenten geven. Ik heb heerlijk tussen de Nemo-visjes en andere voor mij onbekende soorten vissen gezwommen. Die avond gingen we naar I-Caramba (of hoe je dat ook maar schrijft) waar de lokale Reggaeband haar één-wekelijkse repertoire speelde. Onder het genot van een paar heerlijke cocktails was het erg gezellig. Ik had daar ook afgesproken met het nichtje van Andwele, Gina, die tijdens december in Suriname was. Het was leuk om haar weer even te zien en ff bij te kletsen.

Mijn laatste dag hebben Jacq en ik in de stad doorgebracht. Laatste inkopen gedaan en afgesloten met wat biertjes bij The Ritz. En toen was het echt zover. Op Hato (vliegveld van Cura) moest ik nog wat luchthavenbelasting betalen, maar daarna kon ik zonder problemen naar mijn boeing. De drugshonden vonden mij niet verdacht, waardoor ik snel naar mijn plekje bij het raam kon gaan. Vermoeid, emotioneel en vooral niet spraakzaam (sorry buren) heb ik een verrotte nacht gehad. Veel turbulentie, waardoor ik maar 1 uurtje heb kunnen slapen.

Toen ik de rook bij IJmuiden zag, besefte ik dat ik echt weer ‘thuis’ was. Na de 100% controle met engere drugshonden kon ik eindelijk door de poorten lopen. En wat denk je, een heel welkomstcomité voor mij! Met spandoek en al! Flabbergasted als ik was, begon ik maar te huilen (normaal gesproken ben ik niet zo’n cry-baby hoor!) Heel leuk om iedereen weer te zien! En werkelijk, na een paar minuten is het weer zoals het was. Zo snel gaat dat!

Ik ben eerst naar mijn ouders in Steenwijk gegaan om daar mijn winterkleding uit de kast te halen, iedereen weer te ontmoeten en Pasen te vieren. Het Surinaamse Monopoliespel was echt konings! Niks geen Amsterdam, maar Paramaribo kun je 50.000 doekoe kopen!

Op paasmaandag ben ik terugverhuisd naar Amsterdam en daar werd ik al meteen geconfronteerd met ook de bureaucratische rompslomp die we ook in Nederland hebben. Omdat onze auto+aanhangwagen+alarmlichten+pion half op de stoep stond, kregen we een boete. Je moet daar namelijk een vergunning voor aanvragen. “Ja, ook als je alleen maar aan het verhuizen bent, mevrouw”. Welkom in Nederland!

De dinsdag mocht ik gelijk weer colleges volgen. Heel leuk om daar ook iedereen weer te zien. Maar zo vreemd. Ik fietste eigenlijk op de automatische piloot naar de HvA, alles was toch nog hetzelfde. Onderweg nog posters van Lucky Dube gezien (deze traden laatst ook op in Su). Gelijk een hele dag college gehad waar ik te horen kreeg dat ik voor volgende week ook al een minor moet kiezen. “Je rolt er gelijk weer in”, zeggen ze wel eens. ’s Avonds vereningsavond en ook dat was super om iedereen te zien, vooral iedereen van BORN natuurlijk. Maar het is ook raar om mensen te vertellen hoe het was. Ook al zie je de foto’s en hoor je mijn verhalen, het is gewoon heel moeilijk te beschrijven hóe het daar was. Maar ik vind het wel leuk dat iedereen zo geïnteresseerd is hoor!

Afgelopen zaterdag had ik nog een Surinaams feestje. Samen met nog 4 huisgenootjes uit Suriname hebben we herinneringen opgehaald onder het genot van Surinaamse delicatessen en als klap op de vuurpijl gingen we naar een Nope is Dope feestje in de Powerzone waar o.a. DJ Chuckie draaide. Dat was echt supergaaf, deed me weer aan zo’n Lustigfeest denken! Kon die grijns niet van m’n gezicht halen die avond!

En verder gaat het leventje gewoon door, college, borrels, misschien nog een bestuursjaar.
Maar ik moet wel zeggen dat het heerlijk is om dit verhaal te typen met een glas groene Fernandes en een zakje casavechips naast me. Maar het leven gaat door. Je kunt niet blijven hangen en treuren, maar er gewoon het beste van proberen te maken. Ook al zal mijn acclimatiseringsproces nog ff duren, ik kan ook wel genieten als ik weer over de grachten fiets…

Dus dat… Suriname 29 augustus 2006 – 29 maart 2007. Een ervaring die mijn leven zeker weten positief heeft beïnvloed.

En nog a special thanks naar al mijn trouwe lezers. Ik vond het leuk om deze verhalen steeds te typen en ik hoop dat jullie met net zoveel enthousiaste van mijn verhalen hebben genoten…

Liefs, Merette