Tak Taki Dolfijnen
Door: Merette
Blijf op de hoogte en volg Merette
28 September 2008 | Suriname, Paramaribo
Het is ongelofelijk wat je in een maand tijd allemaal kunt meemaken. Ik heb het idee dat ik hier al veel langer zit, maar gelukkig is dat niet zo. Eerst ff een update over Switi Sranan: Wat is er de afgelopen tijd allemaal gebeurd?
- De vrouw van de minister van Justitie en Politie Santokhi heeft een stuk grond gekocht van een drugscrimineel. Toen ‘men’ erachter kwam, vertelde de minister dat hij er niets van wist en nu staat het land op z’n kop (ze zijn immers getrouwd in gemeenschap van goederen). Iedereen praat erover. Deze minister was al niet heel populair en nu is z’n naam helemaal beschadigd. Desi B. bemoeide zich er ook mee, dus je kunt je voorstellen dat de discussies heftig zijn. Na een aantal rechtzaken is eruit gekomen dat Desi B. z’n woorden moet terugnemen, omdat de betaling van het stuk grond via een tussenpersoon ging en niet rechtstreeks met de drugscrimineel. Handig als je zoveel macht hebt hier.
- Starzz is heropend! Jawel, de bekende discotheek in de binnenstad is verbouwd en is weer toegankelijk voor partypeeps! Er is niet onwijs veel veranderd: de wc’s zijn verplaatst, de danskooien zijn verwijderd en verder is de dansvloer een beetje aangepast. Gelukkig wist de barman nog wel wat ik altijd drink: toptent dus!
- Na de Mac Donalds en de Kentucky Fried Chicken is er ook een Burger King geopend in Suriname. Het heeft op de voorpagina van alle kranten gestaan en zelfs op het journaal werd er over gesproken! Dus weer reden voor een feestje! De binnenstad werd afgesloten en midden op het Kerkplein traden artiesten en bandjes op om dit heugelijke feit te vieren met de rest. En hoop heisa dus rondom een restaurant dat dikmakend eten verkoopt.
- Surinamers zoeken dus altijd reden voor feestje. 21 september 1988 was de grote dag dat Suriname goud won op de Olympische Spelen door de grote zwemmer Anthony Nesty. 20 jaar na dato zijn de mensen hier nog steeds even trots en werd dit ook groots gevierd in een zwembad vol activiteiten. Wat een heerlijk land!
- Op de Balaweg (zijstraat van de Nieuwe Weergevondenweg) is een vier meter lange kipverslindende Anaconda gespot. Gelukkig hebben een aantal heldhaftige buurtbewoners het beest weten te vangen (en volgens mij wordt hij doorverkocht aan de Chinezen, die zijn namelijk niet vies van een stukkie slang).
- Ik ben inmiddels een bekwame autorijder. Nu zul je denken, hoezo dan? Nou, het is soms best stressvol als je links moet rijden in een automaat tussen (af en toe beschonken) bestuurders die drie keer de maximale snelheid rijden op een weg vol hobbels en gaten, maar gelukkig werken mijn claxon en middelvinger ook! Het motto is hier namelijk: voorrang moet je nemen, niet krijgen!
- We hebben er een pup bij! Die ouwe hond heeft afgelopen week twee puppies gekregen, waarvan er eentje doodgeboren is. Ik wist niet dat mother nature zo werkte, maar hier eet de moederhond haar dode (of erge zieke) pup op… Change of subject: Weet iemand nog een leuke naam voor het nieuwe beestje?
- Het minpuntje op dit moment: ik ben nog steeds niet begonnen met werk. Mn contract is in de maak, maar dat duurt altijd ff hier, omdat langs ongeveer 100 mensen moet en als er één met verlof is, is het niet vanzelfsprekend dat het dan alvast naar een ander wordt gestuurd. Dus dat is wel ff een minpuntje. Uitslapen is niet echt mijn ding en elke dag shoppen begint op een gegeven moment ook saai te worden (did I say that?).
En verder:
Vrijdagavond 18 september, een avond waar ik me al een hele week op verheugd had: Ladiesnight in de enige bios in Suriname! En dat betekent Sex and the City én toegang tot Zsa Zsa Zsu voor 12,50 srd (omgerekend iets meer dan 4 euro). Heerlijk! Die avond zouden we eerst bij mij gaan eten. Dat betekent dat ik moet koken en daar ben ik nu eenmaal niet zo’n fan van. Maar: met de hulp van een professional heb ik overheerlijke pindasoep gemaakt, mijn grootste culinaire creatie tot nu toe!
Suit is een behoorlijke bioscoop voor Surinaamse begrippen. Het beeld was goed, het geluid stond ietwat te hard en af en toe haperde de film op momenten dat het écht niét kán (het huwelijksaanzoek van Big bijvoorbeeld). Maar dat mag de pret niet drukken, zeker niet voor de Surinaamse dames in de bios. Die zaten keihard te lachen, gieren, brullen (met de nadruk op het laatste), maar dat heeft ook wel iets. Na de film was het lekker napraten in Zsa Zsa Zsu over de kleding in de film en hebben we een aantal dansjes gewaagd op de dansvloer…
Zondagochtend. De wekker ging om 6.45u omdat we om 8u hadden afgesproken bij Leonsberg (Noord-Paramaribo). Vanaf daar zouden we in korjalen vertrekken naar Braamspunt. Nu betekent 8u natuurlijk geen 8u, maar kwart voor 9 en kwamen wij dus ook netjes om kwart voor 9 aan, net als de rest. En daar gingen we, in twee korjalen, op naar de Atlantische Oceaan! Het is ongeveer een uurtje varen naar Braamspunt, maar onderweg zijn we nog ff gestopt om zeehonden te spotten. Ze zien er niet zo helderblauw uit als Flipper, maar springen wel net zo mooi! We hebben er enorm veel gezien en ze kwamen ook echt dichtbij (zie filmpje op hyves). Ik had ze al eens eerder gezien in de Marowijne rivier bij Galibi, maar toen waren ze bruiner en niet zo speels. Na deze indrukwekkende stop gingen we weer verder. Braamspunt is een vissersplaatsje aan de Atlantische Oceaan. Ze ‘kweken’ hier vooral garnalen en dat rook je al van kilometers afstand. Toen we voet aan wal zetten, trapten we bijna op een rare vis met mensentanden (DuQa, enig idee wat voor een mormel dat is?) Maar een plaatsje aan de Atlantische Oceaan betekent wel: Zon, zee, (zand)strand, wind en golven! Na een frisse duik in de zee, een wandeling over het strand en de garnalenkwekerijen van dichtbij te hebben gezien, gingen we opzoek naar voedsel. We gingen weer terug op de Suriname Rivier maar namen toen de afslag naar de Commewijne Rivier. Commewijne is 1 van 10 districten in Suriname waar vooral Javanen wonen op (voormalige) plantages. En zo kwamen we terecht in Rust en Werk. We werden hartelijk verwelkomd door kleine Javanenkindjes en hebben een heerlijke bami gegeten met kokoswater. Na een kleine wandeling door het dorp waar we een kleine maar zware zwijnachtig iets hebben vastgehouden gingen we weer terug naar onze korjaal. Op een gegeven moment stopten we midden op de rivier en werd ons gevraagd of we wilden zwemmen (in deze rivier zwemmen enorm veel beesten, goedaardige zoals koebie’s en kwaadaardige zoals pierings (piranha’s). Ik zei dat ik wel als tweede in het water wilde springen en zodoende. De stroming was vrij sterk, dus we moesten ons wel vasthouden aan een touw, maar het was een heerlijke verfrissende duik zonder ook maar één enge vis te hebben gezien of gevoeld.
Het was een heerlijk weekend en de afsluiting was ook top. Een Argentijn die met ons mee was, logeert in hét hotel van Paramaribo: Royal Torarica. Dus daar hebben we onder het genot van een Heerlijk Helder Heineken ons weekend afgesloten…
Verder werd ik van de week meegenomen door een tante die héél graag haar werkplek wilde laten zien. Ze werkt op het vliegveld Zorg en Hoop, een klein vliegveldje in Paramaribo zelf waar er vooral op binnenlandse vluchten wordt gevlogen. Ik kreeg een rondleiding van een vriendelijke Hindoestaan en mocht een kijkje nemen in de luchtverkeerstoren. Natuurlijk is deze toren niet zo hoog en mooi als die van Schiphol, maar het was wel heel interessant om te zien hoe alles nog gewoon ‘met de hand’ gebeurd. Ze hebben geen radar en moeten de hele tijd ‘roger’ roepen door een kleine microfoon die laatst uit elkaar gevallen was en nu heel professorisch met tape aan elkaar is geplakt. Maar zeker leuk om een keer gezien te hebben.
Afgelopen vrijdag stelde een vriendin voor om lekker naar White Beach te gaan. Geen slecht idee leek me zo. We hebben de auto gepakt, koelvloeistof bijgevuld, hangmatje gekocht en daar gingen we op weg naar het heerlijke oord om te chillen. White Beach is een strandje aan de Suriname Rivier. De naam komt van het witte zand dat ze hebben aangelegd. Het strandje is afgebakend met grote netten vanwege pierings en er hangen borden op het strand dat vrouwen niet mogen zwemmen als ze ongesteld zijn. Het gerucht gaat namelijk dat pierings dat ruiken en door de netten heen bijten om het bloed op te zoeken… dus dat. Uiteraard trekken wij ons daar niets van aan en wat blijkt… al onze tenen en vingers zitten er nog prima aan. Die avond zaten we te bedenken hoe we de avond moesten afsluiten, maar al gauw kwamen we tot de conclusie dat dat in Flamboyant Park moest gebeuren. Er was daar Parbo Night. Parbo Bier is een Surinaams Bier waar men erg trots op is hier. En terecht, want het smaakt erg goed. Eén keer in de zoveel tijd organiseert Parbo Biri (da’t na biri) diverse feesten, maar deze was wel erg leuk. Vooral JoAnn & Philla was een groot succes. Toen we tot de conclusie kwamen dat we nog niet gegeten hadden, reden we op de terugweg langs de ‘welbekende’ barber om daar nog op een stukje BBQ kip te kauwen.
En gister was er een mooi feestje in Starzz. Helaas eindigde het te vroeg, dus wat doe je dan: een afterparty opzoeken. De Bamboehut was leeg, dus gingen we naar El Molina. El Molina is een tent waar allemaal Braziliaanse vrouwen rondlopen die zich laten verleiden door rijke stinkerds in de hoop dure drankjes te krijgen en een spannende nacht. Echt ongelofelijk. Helaas dachten sommigen ook dat ik zo’n vrouw was. Ik weet niet of dat een compliment of een belediging is, maar ik heb wel onwijs gelachen (daar sprak ik je voicemail in Jacq).
En dat waren zo ongeveer de belevenissen van de afgelopen tijd. Hopelijk kan ik jullie de volgende keer meer vertellen over m’n werk. Bedankt in ieder geval voor alle mailtjes. Sorry als ik niet zo snel reageer, maar ‘je weet toch’, ik doe het rustig aan ;)
Soso lobi
- De vrouw van de minister van Justitie en Politie Santokhi heeft een stuk grond gekocht van een drugscrimineel. Toen ‘men’ erachter kwam, vertelde de minister dat hij er niets van wist en nu staat het land op z’n kop (ze zijn immers getrouwd in gemeenschap van goederen). Iedereen praat erover. Deze minister was al niet heel populair en nu is z’n naam helemaal beschadigd. Desi B. bemoeide zich er ook mee, dus je kunt je voorstellen dat de discussies heftig zijn. Na een aantal rechtzaken is eruit gekomen dat Desi B. z’n woorden moet terugnemen, omdat de betaling van het stuk grond via een tussenpersoon ging en niet rechtstreeks met de drugscrimineel. Handig als je zoveel macht hebt hier.
- Starzz is heropend! Jawel, de bekende discotheek in de binnenstad is verbouwd en is weer toegankelijk voor partypeeps! Er is niet onwijs veel veranderd: de wc’s zijn verplaatst, de danskooien zijn verwijderd en verder is de dansvloer een beetje aangepast. Gelukkig wist de barman nog wel wat ik altijd drink: toptent dus!
- Na de Mac Donalds en de Kentucky Fried Chicken is er ook een Burger King geopend in Suriname. Het heeft op de voorpagina van alle kranten gestaan en zelfs op het journaal werd er over gesproken! Dus weer reden voor een feestje! De binnenstad werd afgesloten en midden op het Kerkplein traden artiesten en bandjes op om dit heugelijke feit te vieren met de rest. En hoop heisa dus rondom een restaurant dat dikmakend eten verkoopt.
- Surinamers zoeken dus altijd reden voor feestje. 21 september 1988 was de grote dag dat Suriname goud won op de Olympische Spelen door de grote zwemmer Anthony Nesty. 20 jaar na dato zijn de mensen hier nog steeds even trots en werd dit ook groots gevierd in een zwembad vol activiteiten. Wat een heerlijk land!
- Op de Balaweg (zijstraat van de Nieuwe Weergevondenweg) is een vier meter lange kipverslindende Anaconda gespot. Gelukkig hebben een aantal heldhaftige buurtbewoners het beest weten te vangen (en volgens mij wordt hij doorverkocht aan de Chinezen, die zijn namelijk niet vies van een stukkie slang).
- Ik ben inmiddels een bekwame autorijder. Nu zul je denken, hoezo dan? Nou, het is soms best stressvol als je links moet rijden in een automaat tussen (af en toe beschonken) bestuurders die drie keer de maximale snelheid rijden op een weg vol hobbels en gaten, maar gelukkig werken mijn claxon en middelvinger ook! Het motto is hier namelijk: voorrang moet je nemen, niet krijgen!
- We hebben er een pup bij! Die ouwe hond heeft afgelopen week twee puppies gekregen, waarvan er eentje doodgeboren is. Ik wist niet dat mother nature zo werkte, maar hier eet de moederhond haar dode (of erge zieke) pup op… Change of subject: Weet iemand nog een leuke naam voor het nieuwe beestje?
- Het minpuntje op dit moment: ik ben nog steeds niet begonnen met werk. Mn contract is in de maak, maar dat duurt altijd ff hier, omdat langs ongeveer 100 mensen moet en als er één met verlof is, is het niet vanzelfsprekend dat het dan alvast naar een ander wordt gestuurd. Dus dat is wel ff een minpuntje. Uitslapen is niet echt mijn ding en elke dag shoppen begint op een gegeven moment ook saai te worden (did I say that?).
En verder:
Vrijdagavond 18 september, een avond waar ik me al een hele week op verheugd had: Ladiesnight in de enige bios in Suriname! En dat betekent Sex and the City én toegang tot Zsa Zsa Zsu voor 12,50 srd (omgerekend iets meer dan 4 euro). Heerlijk! Die avond zouden we eerst bij mij gaan eten. Dat betekent dat ik moet koken en daar ben ik nu eenmaal niet zo’n fan van. Maar: met de hulp van een professional heb ik overheerlijke pindasoep gemaakt, mijn grootste culinaire creatie tot nu toe!
Suit is een behoorlijke bioscoop voor Surinaamse begrippen. Het beeld was goed, het geluid stond ietwat te hard en af en toe haperde de film op momenten dat het écht niét kán (het huwelijksaanzoek van Big bijvoorbeeld). Maar dat mag de pret niet drukken, zeker niet voor de Surinaamse dames in de bios. Die zaten keihard te lachen, gieren, brullen (met de nadruk op het laatste), maar dat heeft ook wel iets. Na de film was het lekker napraten in Zsa Zsa Zsu over de kleding in de film en hebben we een aantal dansjes gewaagd op de dansvloer…
Zondagochtend. De wekker ging om 6.45u omdat we om 8u hadden afgesproken bij Leonsberg (Noord-Paramaribo). Vanaf daar zouden we in korjalen vertrekken naar Braamspunt. Nu betekent 8u natuurlijk geen 8u, maar kwart voor 9 en kwamen wij dus ook netjes om kwart voor 9 aan, net als de rest. En daar gingen we, in twee korjalen, op naar de Atlantische Oceaan! Het is ongeveer een uurtje varen naar Braamspunt, maar onderweg zijn we nog ff gestopt om zeehonden te spotten. Ze zien er niet zo helderblauw uit als Flipper, maar springen wel net zo mooi! We hebben er enorm veel gezien en ze kwamen ook echt dichtbij (zie filmpje op hyves). Ik had ze al eens eerder gezien in de Marowijne rivier bij Galibi, maar toen waren ze bruiner en niet zo speels. Na deze indrukwekkende stop gingen we weer verder. Braamspunt is een vissersplaatsje aan de Atlantische Oceaan. Ze ‘kweken’ hier vooral garnalen en dat rook je al van kilometers afstand. Toen we voet aan wal zetten, trapten we bijna op een rare vis met mensentanden (DuQa, enig idee wat voor een mormel dat is?) Maar een plaatsje aan de Atlantische Oceaan betekent wel: Zon, zee, (zand)strand, wind en golven! Na een frisse duik in de zee, een wandeling over het strand en de garnalenkwekerijen van dichtbij te hebben gezien, gingen we opzoek naar voedsel. We gingen weer terug op de Suriname Rivier maar namen toen de afslag naar de Commewijne Rivier. Commewijne is 1 van 10 districten in Suriname waar vooral Javanen wonen op (voormalige) plantages. En zo kwamen we terecht in Rust en Werk. We werden hartelijk verwelkomd door kleine Javanenkindjes en hebben een heerlijke bami gegeten met kokoswater. Na een kleine wandeling door het dorp waar we een kleine maar zware zwijnachtig iets hebben vastgehouden gingen we weer terug naar onze korjaal. Op een gegeven moment stopten we midden op de rivier en werd ons gevraagd of we wilden zwemmen (in deze rivier zwemmen enorm veel beesten, goedaardige zoals koebie’s en kwaadaardige zoals pierings (piranha’s). Ik zei dat ik wel als tweede in het water wilde springen en zodoende. De stroming was vrij sterk, dus we moesten ons wel vasthouden aan een touw, maar het was een heerlijke verfrissende duik zonder ook maar één enge vis te hebben gezien of gevoeld.
Het was een heerlijk weekend en de afsluiting was ook top. Een Argentijn die met ons mee was, logeert in hét hotel van Paramaribo: Royal Torarica. Dus daar hebben we onder het genot van een Heerlijk Helder Heineken ons weekend afgesloten…
Verder werd ik van de week meegenomen door een tante die héél graag haar werkplek wilde laten zien. Ze werkt op het vliegveld Zorg en Hoop, een klein vliegveldje in Paramaribo zelf waar er vooral op binnenlandse vluchten wordt gevlogen. Ik kreeg een rondleiding van een vriendelijke Hindoestaan en mocht een kijkje nemen in de luchtverkeerstoren. Natuurlijk is deze toren niet zo hoog en mooi als die van Schiphol, maar het was wel heel interessant om te zien hoe alles nog gewoon ‘met de hand’ gebeurd. Ze hebben geen radar en moeten de hele tijd ‘roger’ roepen door een kleine microfoon die laatst uit elkaar gevallen was en nu heel professorisch met tape aan elkaar is geplakt. Maar zeker leuk om een keer gezien te hebben.
Afgelopen vrijdag stelde een vriendin voor om lekker naar White Beach te gaan. Geen slecht idee leek me zo. We hebben de auto gepakt, koelvloeistof bijgevuld, hangmatje gekocht en daar gingen we op weg naar het heerlijke oord om te chillen. White Beach is een strandje aan de Suriname Rivier. De naam komt van het witte zand dat ze hebben aangelegd. Het strandje is afgebakend met grote netten vanwege pierings en er hangen borden op het strand dat vrouwen niet mogen zwemmen als ze ongesteld zijn. Het gerucht gaat namelijk dat pierings dat ruiken en door de netten heen bijten om het bloed op te zoeken… dus dat. Uiteraard trekken wij ons daar niets van aan en wat blijkt… al onze tenen en vingers zitten er nog prima aan. Die avond zaten we te bedenken hoe we de avond moesten afsluiten, maar al gauw kwamen we tot de conclusie dat dat in Flamboyant Park moest gebeuren. Er was daar Parbo Night. Parbo Bier is een Surinaams Bier waar men erg trots op is hier. En terecht, want het smaakt erg goed. Eén keer in de zoveel tijd organiseert Parbo Biri (da’t na biri) diverse feesten, maar deze was wel erg leuk. Vooral JoAnn & Philla was een groot succes. Toen we tot de conclusie kwamen dat we nog niet gegeten hadden, reden we op de terugweg langs de ‘welbekende’ barber om daar nog op een stukje BBQ kip te kauwen.
En gister was er een mooi feestje in Starzz. Helaas eindigde het te vroeg, dus wat doe je dan: een afterparty opzoeken. De Bamboehut was leeg, dus gingen we naar El Molina. El Molina is een tent waar allemaal Braziliaanse vrouwen rondlopen die zich laten verleiden door rijke stinkerds in de hoop dure drankjes te krijgen en een spannende nacht. Echt ongelofelijk. Helaas dachten sommigen ook dat ik zo’n vrouw was. Ik weet niet of dat een compliment of een belediging is, maar ik heb wel onwijs gelachen (daar sprak ik je voicemail in Jacq).
En dat waren zo ongeveer de belevenissen van de afgelopen tijd. Hopelijk kan ik jullie de volgende keer meer vertellen over m’n werk. Bedankt in ieder geval voor alle mailtjes. Sorry als ik niet zo snel reageer, maar ‘je weet toch’, ik doe het rustig aan ;)
Soso lobi
-
28 September 2008 - 21:17
Marlieke:
Hey Meret, je mailtje kwam echt net binnen en als ik een maal jouw verhalen begin te lezen kan ik niet meer stoppen!Kut van je werk, maar als ik het zo lees vermaak je je toch wel!Geniet er maar lekker van, voor je het weet werk je je te pletter en heb je veel minder tijd...Dikke kus!! -
29 September 2008 - 07:24
Laura:
Hee Meret,
Wees maar blij dat je nog even niet hoeft te werken. Nu heb je veel meer tijd om leuke dingen te doen. Geloof me, als je straks achter je bureau zit kun je niet wachten tot je weer mag shoppen ;)
Geniet er van, voor je het weet is het voorbij!
Dikke kus, Laura
P.S. Die pindasoep mag je hier ook wel een keer maken :D -
29 September 2008 - 08:00
Laurine:
Hahahaha, Meretje, wat een fantastische verhalen weer! Hilarisch die feestelijke opening van de BurgerKing (idd, je moet wat verzinnen) en jouw inmiddels ervaren rijstijl! Zie je al gaan, hihi! Wel echt balen van je werk, typisch weer ook..
Maar goed, zo te horen geniet je volop dus stoor je er niet teveel aan, want 'je weet toch' ;)
Dikke kus en mail je snel weer!
Liefs!!! -
29 September 2008 - 10:58
Elsbeth:
Cute & mooi! :) -
29 September 2008 - 15:01
Aafke:
Hee Meretje!
Ik wil ook zon, zee enzovoort, maar dan wel zonder de enge beeste die daar bij jou altijd bij schijnen te horen! Een vis met mensentanden!? Geloof mij, shoppen en zelfs je vervelen is echt zoveel beter dan full-time met je hoofd achter de computer! veel plezier en succes nog,
Kus, aaf -
29 September 2008 - 17:14
Esther:
is het een jongetje? of een meisje?
voor een meisje: sophie
en voor een jongetje: max
zo dat zijn mijn opties -
29 September 2008 - 17:24
Marije...Blond;):
I love your stories;) -
29 September 2008 - 19:08
Je Vader:
Na elk verhaal van jouw krijg ik de neiging om naar www.vliegtickets.nl te gaan. -
11 Oktober 2008 - 10:24
Johan:
Heeeey Merettte
Ik zat es op je hyves te looken, en mensen vonden het blijkbaar erg leuk om jouw verhalen te lezen!? Ik denk guttegut, wat is dat nou...verhalen? Dus ik dacht even na over je mooie 2e naam en zo kwam ik weer bij je weblog terecht. Even lekker bijgelezen, je schrijft het echt heerlijk! Het is net alsof ik er bij ben, erg leuk om te horen hoe het gaat. Blijf maar lekker doorgaan met lange verhalen lullen!
X
Jowie -
28 Februari 2009 - 21:35
Echte Surinamer:
Ik merk dat je heel denigrerend praat over suriname. Wat doe je dan daar, Rot lekker op uit ons heerlijk suriname. -
19 Maart 2011 - 13:28
Ghoul:
'Ik weet niet of dat een compliment of een belediging is'
verbaast me niks...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
