Afscheid Su en relaxen @ Curaçao

Dat was het dan. 7 maanden Suriname. Zo onwerkelijk, helemaal omdat ik nu op Curaçao zit natuurlijk. Heb meer het gevoel dat ik woensdag weer naar Su ga in plaats van Nederland. Maar goed, ik zal nog ff mn laatste dagen Su en eerste dagen Cura vertellen:

Vrijdags gingen we met het hele huis en Marleen eten bij Dumpling, again. En ik nam de hong kong chau min, again. Normaal gesproken wil ik wel veel dingen uitproberen hoor, maar die visbak is echt te goddelijk! Na nog wat remi-biertjes bij La Caff gingen we naar de Zanzibar waar ook een oudcollega van me kwam, een bewaker. Hij vroeg of ik een tas bij me had. “Ja tuurlijk toch”. Mag mn pistool er dan in? En huppa, dat ding wordt op tafel gesmeten alsof het speelgoedgeweer van de intertoys is! Sang? Loaded en al! In m’n tas mocht ie zeker niet, maar ik wilde toch ff een foto ermee maken, op lock stand weliswaar. Wat een knakker!
Het plan was om voor mij de laatste keer naar Starz te gaan, maar toen we via een betrouwbare bron hoorde dat er een nieuwe Touche open ging en het daar erg druk was, gingen we daar maar naartoe. En niets was minder waar. In de Vergeet-mij-niet-straat stond een onwijs mooie tent waar de juiste muziek werd gedraaid en de nodige dansjes werden uitgevoerd. Het enige wat onze betrouwbare bron vergeten was te vertellen, is dat het een full white party was, en ik in full black was. De rest van ons had ook niets wits aan. Maar goed, dan val je wel meer op en daar gaat het in Su natuurlijk ook om. ;)

Zaterdagmiddag naar de Maretraite Mall geweest om een cadeautje voor Anna uit te zoeken. Haar jaardag was op de dag dat ik vertrok, dus vierden we het maar eerder. ’s Avonds lekker uiteten geweest bij de Braziliaan, toen een paar cocktails gedronken bij Queens Garden en toen met onze zonnebril op naar het feest waar ik me al twee weken op verheugd had, Lustig! Omgedoopt tot Brainpower en andere Nederlandstalige rappers stonden we in de modder te dansen op Partysquad en andere dj’s die er waren. Supermooi feestje! Maar hoe later het wordt, hoe gezelliger het wordt. Helaas geldt dat niet voor iedereen, want toen ik in mijn dansmoves ergens uit mn dak stond te gaan, zag ik iemand op z’n buik met z’n gezicht in de bagger liggen. Oké. Niemand die hem hielp ofzo. Dus ik met mijn goede gedrag een poging toen hem op te pakken, je weet toch, maar hij was niet de slankste, dus dat ging nogal moeilijk. Ja, ik viel toen ook ja. Gelukkig hielpen mensen mij wel toen. Maar die gast sprak frans zeiden ze, en ik was blijkbaar de enige die nog wat zinnetjes uit de Omnibus had onthouden. Dus ik met mijn beste frans proberen te achterhalen waar die beste man vandaan kwam,… Geen idee. Hij was total lam of iets wat erop lijkt, dus dat ging nergens over. Security erbij, niets. Ik werd steeds weer gehaald om iets los proberen te krijgen. Vervolgens allemaal gedoe er omheen, geen idee waarom eigenlijk? Vooraan vonden ze dat hij wat water moest binnenkrijgen, dus ik probeer hem te helpen door zijn mond open te doen en toen…. SANG! Die Kaolo-gast beet me verdomme op mn duim! Het vel sprong er gewoon van los! Sorry, maar dat ging me toen echt te ver. Gelukkig kwam de politie toen om hem af te voeren. Hopelijk heeft ie een nachtje in een cel bij een grote, brede neger gezeten…(grapje toch!)

Zondag was natuurlijk weer een brakke dag. Ook voor de honden tegenover ons. Bakker en 1 pup zijn dood(gemaakt) en zn andere pup heeft nieuwe puppies. Meneer Muller heeft z’n trauma ‘sedert zomer 1968 in Rotterdam’ opgelopen en 4 huisgenootjes werden die heuse dag ziek. Toen ik maandagochtend thuiskwam, lagen ze kotsend, zwetend en diarreeachtig te zijn. Een soepje had ze dat aangedaan, heel zielig! Gelukkig waren er nog 2 zusters gezond die goed voor ze konden zorgen ;)

Die maandagavond ben ik met de moeder van Andwele naar een Dede Oso geweest. Dat is een soort plechtigheid bij mensen thuis die de dagen voor een begrafenis worden gehouden. Dat was heel bijzonder om mee te maken. De familie van de overleden persoon is in wit gekleed en de rest maakt niet uit welke kleuren ze aan hebben. Natuurlijk werden we verwelkomd met eten, bananen en zoute vis. En om 11uur beginnen ze dan met zingen. Christelijke liedjes, psalmen voornamelijk. Heel mooi, iedereen zong uit volle borst mee. Dat duurde dan tot 12 uur en toen gingen de lichten uit. Om middernacht werd er nog 1 liedje gezongen. Maar dat was blijkbaar voor sommigen teveel, want 2 vrouwen begonnen te wenen en te krijsen, ik kreeg er kippenvel van. “Ik kom hoor”, zei de moeder van Andwele. Ik wist niet wat er aan de hand was, ik hoopte alleen dat het geen winti was waar je wel eens over hoort. Maar het bleken gewoon ‘opgekropte emoties’ te zijn. Na hun kalmering werd er gewoon weer verder gedronken en gingen de mensen naar huis. Dus dat.

Daarna gingen we prison break eindelijk afkijken, maar wat een klote einde heeft seizoen 1 zeg! Daar kijk je dan 22 afleveringen voor! Domper! Scarface werd hem ook niet. Dinsdag heb ik m’n srd’s er doorheen gehaald in de stad en zijn we ’s avonds nog naar het plein geweest om naar capoeira te kijken. De jongens gedag gezegd,… ’s Avonds mn poolschoenen aan gedaan en bij de La La Roep Mall ofzo voetjebal en tafelhockey gespeeld. Dat ben ik in ieder geval nog niet afgeleerd! Gnegnegne…

Woensdag was het afscheid van mn lieve huisgenootjes. Na een lekkere portie rotie, (of nasi), wat geklets, gelach en emotie werd ik opgehaald door Andwele. Het afscheid was zwaar, heel apart. Maar goed, weer anders dan met anderen, want deze mensen kan ik in Nederland weer zien. Maar goed, daar gingen we dus, met teveel bagage en nog een pakketje van 12kg die op de post moet. Nog ff bij hem thuis gechilled en toen dus naar Zanderij. Alsof het niet mocht, want het regende keihard. Op Zanderij was het wel weer droog. Het inchecken ging vrij vlot, dus ik heb nog een uurtje buiten kunnen zitten. En toen begon het, 7 maanden die door je hoofd flitsen, en ook al ga je naar het heerlijke Curaçao, toch wil je dat op dat moment helemaal niet. Maar goed, na een goed, voldaan afscheid, miste ik bijna m’n vlucht: de deuren waren al dicht. Een hinderlijke guard liet me na een aantal strenge vragen toch binnen. En daar ging ik. In het vliegtuigje mocht ik nog wat cadeautjes openmaken van m’n huisgenootjes en dat was echt te lief gewoon. Tussen de tranen door las ik de verhaaltjes die ze over me schreven en gelukkig kon ik ook nog lachen toen. Die gast naast me snapte er niets van volgens mij. In het vliegtuig was het superkoud, zelfs met een stinkdekentje. Maar gelukkig heb ik wat kunnen slapen. De landing en stijging op Trinidad heb ik helemaal niet meegemaakt.

En toen was ik op Curaçao. Ook daar verliep alles snel. Een vrouw vroeg of ik nog iets in m’n koffer had wat ik af wilde geven, maar toen ik nee zei, mocht ik gewoon doorlopen. Dat is makkelijk! En toen zat Jacq daar! Zo weird! Maar ook zo normaal! In haar brakke, maar rijgrage auto hebben we m’n spullen gedumpt en gelijk maar op ‘hun’ plein ontbeten. Curaçao: mooi eiland, lekker weertje, lekker windje. Willemstad: mooi, vrolijk, kleurrijk stadje met onwijs veel blanken. Dat is wel anders dan in Su! Haar huisje is ook leuk! Ze woont met 35 mensen in een complex, maar heel leuk! Aardige mensen ook! ’s Avonds lekker gegeten bij de Gouveneur en daarna naar happy hour bij de Nachtwacht. Dat had verder niets met Rembrandt te maken volgens mij. Maar het was net of ik weer in Nederland was, maar dan met hoge temperaturen. Alleen maar Nederlandse stagiaires. Ook weer heel apart, omdat ik daar in Su bijna niet mee omging natuurlijk. Ik loop alles te vergelijken met Su en dat zal ik in Nederland ook nog wel hebben.. “Bij ons dit,… In Su dat…” Sorry daarvoor alvast!

Na een paar bacardi lemon 7up trok ik het niet meer en zijn we gaan slapen. Bijna 11uur als een baksteen geslapen. Nergens werd ik van wakker! Dat is natuurlijk niet zo raar, want vanaf Lustig had ik geen normale nachtrust meer gehad.

Vrijdagmiddag zijn we met een huisgenootje naar het strand Cas Abou geweest! Weet je die foto’s in die reisbrochures van witte stranden en helderblauwe zeeën? Dat heb je dus op Curaçao! Werkelijk, wat mooi! Het water was ook heerlijk en de zon fel! The way I like it!

Thuis hebben we nasi gekookt met mijn pindasambal, heerlijk heerlijk! Daarna ff gekaart, geyahtzeed (ik speel het liever met jou Tinus!) gestressed en een film gekeken over 2 illusionisten. Best een mooie film. Om de avond toch nog mooi af te sluiten, zijn we naar de Pianobar geweest. Weer een hele mooie, gezellige tent waar dus… pianomuziek wordt gedraaid en waar mensen zingen enzo. Heel sfeervol. Thuis aangekomen weer onze goede gesprekken voortgezet en uiteindelijk tegen 5en het bed in gestapt.

Vanavond hebben we een ‘berucht huisfeest’ en morgen weer bakken op het strand. Hopelijk is het dan niet bewolkt zoals vandaag…