Maart

Ai, dit is het op 2 na laatste bericht die ik op deze site zet. Er komt er nog 1 van mijn vertrek uit het prachtige Su en Curaçao en ik heb Johan beloofd er nog 1 op te zetten wanneer ik een paar weken weer in het koude Nederland ben. Oké, daar gaat ie:

Begin maart hebben mijn vader en ik nog een auto gehuurd (oké, eigenlijk mijn vader, maar wat van hem is, is ook van mij natuurlijk. Andersom is een ander verhaal!). Die zaterdag zijn we naar Nickerie gereden. Een prachtige rit was dat. Veel zon, veel polderlandschap (je zou bijna denken dat je in Nederland bent), veel gaten in de weg, en vooral veel plezier. Met m’n nieuwe zonnebril reed ik als M. Schumacher naar het westelijke gedeelte van Suriname. Nickerie is een gezellig stadje in de ochtenduren. Vooral op zaterdag is het er een dolle boel op de markt. Maar na 1u des middags wordt samen met de markt ook al het plezier opgeruimd en is het er ‘uitgestorven’. Ik heb medelijden met de stagiaires die daar zitten, echt boi. Vergeleken met Nickerie is Paramaribo een wereldstad. Enfin, desondanks dat heb ik me er geamuseerd. We zijn nog ff naar de Zeedijk gereden waar alle illegalen naar Guyana af en aan varen en hebben toen de toeristische route weer terug naar huis genomen. Via de Penitentiaire Inrichting Hazard naar Wageningen. Vanaf daar langs Hamburg en Groningen weer terug naar het oude vertrouwde Par’bo.

De volgende dag zouden we een rondje Commewijne doen. Aangezien ik daar al meerdere malen geweest was, mocht ik gids spelen. Deze 4 maart vierden de Hindostanen ook Phagwa en dan gaan ze met allemaal rare kleurstoffen op elkaar gooien. Met mijn ietwat brakke hoofd, vond ik dit helemaal niet grappig. Onderweg een paar mooie stops gemaakt met als laatste stop de plantage Peperpot. Daar ff naar koffiebonen gezocht en niet naar lijken. Ik las later in de krant dat er een iemand werd vermist die dag dat wij er waren en de maandag dood is gevonden op die plantage. Dus dat. Toen weer de Suriname Rivier overgestoken en mijn kamer uitgemest. Ik had m’n vader gezegd weinig bagage mee te nemen, zodat hij veel van mij kon meenemen en zo doende. Dat was ff een memorabel moment, helemaal met die Hindi muziek op de achtergrond.

6 maart vertrok mijn paps weer naar de kou. Met drie 3kilo overgewicht en Mariekes berim bao (hoe schrijf je dat ook alweer) stapte hij het vliegtuig in. Gelukkig verliep alles voorspoedig en zat hij een dag later weer in de regen. Verschil moet er zijn!
8 maart was het de jaardag van Marije vL. 19 jaar jong is ze op deze mooie dag geworden. Met een etentje bij een warung in Tamanredjo zonder menukaart en een kansloze avond in het casino was het een supergezellige middag/avond geworden! Thuis nog ff nagebabbeld en hebben m’n lieve huisgenootjes me geholpen m’n rasta’s eruit te halen. Wat je wel niet allemaal met haar kan doen, hè Anne en Johan!

In het weekend toch maar een keer naar de Hermitage Mall geweest. Dat is een winkelcentrum met wat meer westerse spullen, dus ook prijzen. Niet heel bijzonder, maar wel leuk voor een keer. De Ma-retraite Mall is net zoiets, dus daar moet ik ook nog maar eens naartoe. Oh grappig, ik hoor net dat ik weer op tv ben geweest toen ik in Nickerie was. Weet je nog pap, toen we op dat terras zaten? Grappig.

Maar goed, ’s Avonds zijn Marije, Marije, Anne, Johan en ik naar Dumpling geweest om ze daar kennis te laten maken met het overheerlijke, maar goedkope, echte Chinese eten. En dat was een succes. Na nog een biertje bij Charelle gingen de Marijes en ik naar Starz, wat ook wederom gezellig was. Jeetje, ik doe net overkomen dat alles hier super is, maar dat is het ook! Sorry!

Dinsdag 13 maart kreeg een vriend van Andwele ineens het spontane idee om met een groepje naar Bersaba te gaan. Dat is een klein dorpje vlakbij Zanderij (vliegveld) waar je kunt zwemmen. Dus mijn zwemspullen werden linea recta gepakt en daar gingen we. Met een fles Bacardi (geen Red Label deze keer), de Global DJ’s op de achtergrond en een hoge snelheid vertrokken we naar Bersaba. Het was heerlijk water om in te zwemmen. De bodem was weliswaar bladerig, maar dat mag de pret nooit drukken. Daarna nog met een vriend van Andwele en z’n vriendin naar huis geweest om te troefcallen. Maar toen bleek dat die vriend niet in staat was om te spelen, hebben we het er maar bij gelaten.

Toen ik woensdagochtend op zoek ging naar mijn slippers, rook ik al dat er een (honden)luchtje aan zat. Ik kon ze namelijk nergens in of rondom het huis vinden, dus ik wist waar ik moest zoeken. En ja hoor, die ^&(*#@-honden van de overkant hebben ze weer afgekauwd. Tenminste, op dat moment kon ik er maar 1 vinden. De andere vond Anne de volgende dag achter Lily’s planten verstopt. Ik ben verstandig en ga meteen over op het volgende:

BooNooNooNoos, de laatste keer. Heel apart om voor het eerst ergens het laatst te zijn. Het was niet emotioneel ofzo, want aan de ene kant heb ik het gevoel dat ik hier nog lang niet wegga, maar aan de andere kant ga je dan wel ineens foto’s maken van ventilatoren enzo…

Meneer Muller is weer terug! Hij is met weekendverlof! Geluksvogel! Maar iets minder is dat er in z’n nederige stekje is ingebroken. Zo zielig toen hij me dat vertelde! Maar een positieve ontwikkeling: hij slentert rond mét kleren aan! Well done!

Vrijdagavond ging ik Anna en Els bespioneren bij hun Salsa-lessen. Mi Gado wat een grote groep! Ik kon me niet meer heugen dat onze beginnersgroep ook zo groot was, maar oké. Na Salsa zou er een Karaoke-feestje in Broki zijn, dus daar zou ik m’n zangkwaliteiten ff laten horen. Toen ik in de gaten kreeg dat er jaloerse mensen in de zaal waren, heb ik toch maar bedankt. Haha, nee het was leuk hoor, maar we moesten het wel zelf leuk maken. Met liedjes als Hopelessly Devoted To You die totaal verkracht werden, waren wij lekker aan het tafelvoetballen, poolen of zelfs sjoelen. 22u vond ik een mooie tijd om te beginnen aan mijn nachtelijk avontuur achter de laptop. Nog ff snel aan wat stagedingen werken, zodat ik het weekend met een voldaan gevoel weg kon gaan.

Dat weekend gingen we namelijk naar Tito’s Camping! Jawel! De neef van Andwele, Milkar, heeft een hutje gehuurd achter Zanderij waar je lekker kunt kamperen met hangmatten. Natuurlijk werden we niet om 13u, maar om 15u opgehaald. “Er kwamen dinges tussen”. Maar daar eenmaal aangekomen had niemand het er meer over. Wat een schone (letterlijk én figuurlijk) omgeving! Natuurlijk moeten Bakra’s altijd rare dingen doen en zijn we door de rimboe zonder gids gelopen en van het pad afgeweken tot we niet meer verder konden. Helaas geen enge beesten gezien waar we de houwer op los konden laten, dus leefden we ons maar uit op boomstammen enzo. ’s Avonds werden Anna en ik uitgedaagd om het kampvuur aan te steken. Het duurde misschien geen 10 minuten, maar na toch wel 15 minuten brandde die houtstapel als een malle. Die avond zouden we barbecuen en daar verheugden we ons natuurlijk ook op. Uiteindelijk werden we een voor een gek van honger (we willen ons niet laten kennen) en aten we pas om 1u ’s nachts dat malse stuk kip. Maar je kunt zeggen wat je wil, die kip smaakte wel lekker. Alleen Els had er een beetje moeite mee. Na nog wat gezelligheid (reddingsbrigade-verhalen enzo) doken we de hangmatten in om oncomfortabel te gaan slapen. Dat was het ook het excuus dat ik gebruikte om de volgende dag pas om 13u voet aan grond te zetten. Een frisse duik konden mijn haar en ik wel gebruiken (deze camping had alleen een wc te bieden, met toiletpapier en doortreksysteem weliswaar), dus zodoende. Na wat geïmproviseerde spelletjes in het water met Marije vL stond het eten op ons te wachten. Kip met rijst en bruine bonen àla Dwele. Ook dat was weer een complimentje waard. Rond een uur of 18 zouden we weer richting stad gaan. Maar tegen die tijd stond er nog steeds maar 1 auto bij onze hut. Wat bleek, we gingen met 1 auto weer terug naar de stad. 9 personen + voor 9 personen bagage en nog wat overgebleven eten en drinken. Gelukkig was het een truckachtig ding waarbij er maar 4 in de open bak achter hoefden te zitten. De Surinamers hadden zich al opgeofferd, maar Nederlanders zijn avontuurlijk hoe je het ook wend of keert. De vier verplegers doken de bak in en hadden de tijd van hun leven! Ik zat lekker warm binnen ;).

Thuis aangekomen loerde mijn laptop me alweer aan en ben ik dus weer aan m’n stage gegaan. Gelukkig zat de drive erin en heb ik meer kunnen doen dan ik verwacht had. Misschien dan toch geen nachtwerk maandagavond? Helaas toch nachtwerk maandagavond. Maar dat geeft niet. Dinsdagochtend heb ik alles netjes uitgeprint en opgestuurd, wat dus betekent dat ik VAKANTIE HEB! Ik heb donderdag weliswaar mijn beoordelingsgesprek, maar dat is donderdag pas!

Dinsdag heb ik met m’n Prison Break buddy weer een paar afleveringen gekeken, ja, we zijn er bijna! En dan woensdag eindelijk weer uitgeslapen! Heerlijk! ’s Middags helemaal niets gedaan, alleen in de zon naar “The way I am” geluisterd! Daarna langs een vriendinnetje geweest en ’s avonds met m’n externe begeleidster en Rachel (ander meisje van m’n opleiding die hier stage loopt) bij ’t Vat gezeten. Het was Rachels voorlopige laatste avond in Su, dus we hebben ff met z’n drietjes tori gepraat. Mevr. Laret had nog een lief cadeautje voor ons meegenomen. Echt heel lief! Zij was echt onze rots in de branding (geheel positief) tijdens onze stageperiode! Thuis aangekomen nog ff balkon gehangen met z’n huisgenootjes en het Sranan Tongo bijgespijkerd! Prima tollie, of niet Anne! Hahah!

Vanochtend werd ik verblijd met een bezoekje van Dhr. Tilburg! Dhr. Tilburg is een penitentiair ambtenaar die elke dag bij me op kantoor komt om een praatje met me te maken. En hij nam altijd veel positieve en wijze energie mee! Vanochtend heeft hij een cadeautje voor me meegenomen, zo lief. Een houtsnijwerk van mahoniehout wat de gedetineerden in de gevangenis hebben gemaakt! Tof toch!

En ik heb net mijn eindgesprek gehad over mijn stage met Dhr. Gajadhar (ook huisbaas) en Mevr. Laret. Conclusie: profielomschrijving 8, onderzoek 9, stageverslag 9! Hahaha, daar kun je mee naar Nederland komen ofniet dan? Ik ben wel blij, ik ben in mijn stageverslag namelijk heel eerlijk geweest en dat was niet in iedereen zijn voordeel. Maar uiteindelijk hebben alle partijen daar meer aan, dus daar ben ik ook voor beloond! Pff, klaar met alles! Wat een heerljk gevoel!

Verder is het hier overdag weer bloody hot ’s nachts (relatief) freezing cold. Het gebouw tegenover Broki is van de week ingestort. Er is weer een dikke vette waterslang bij ons in de buurt gevonden (zie foto: daar wil je echt niet mee in 1 water zwemmen) en gaat alles nog lekker z’n gangetje.